Powrót na Khao San

Czwartek - Piątek, 17-18 czerwca 2004 (Z plecakiem przez Azję) 
Bangkok / Tajlandia

I znowu Bangkok. Piwo, ogromne, latajace karaluchy, lady boys, muzyka, pstrokatosc na straganach. To wszystko znowu na Khao San.

Tym razem uczylam Greg'a i Andrew skubac slonecznik. Bo tez nie potrafili. Po jakims czasie przyszla kolej na cudownie ponownie napotkanych Emily i Martina. Nie rozumiem, jak mozna byc takim ignorantnem w sprawach slonecznika. W czasie podrozy po Laosie moj wor slonecznikowy byl atakowany przez wielu i zaden z wielu nie mogl poszczycic sie ta niezwykle potrzebna wiedza. Zaden. Niesamowite.

Tak wiec w szostke skubalismy slonecznik popijany piwem Singha lub Chang, siedzac na krawezniku Khao San i obserwujac nocne zycie. A bylo co obserwowac... Biali pobici lewarkiem przez taksowkarza. Do krwi. Jeden nie byl sie w stanie przez chwile podniesc. Jedna z lady boys przyniosla mu kostki lodu i peczolowicie piescila nimi czolo poszkodowanego. Inna biala, zdecydowanie na zlym trip'ie wrzeszczala i przerazliwie plakala. Inni biali, zbyt pijani, tanczyli i spiewali na ulicy. Inni biali, starsi, maszerowali dumnie przed mlodymi Tajkami. Mlodsi zreszta tez. To ci od pekajacych w rozporku nogawek. I my biali wdychajacy hel z balona popiskujac zabawnie.

Jedna taka noc wystarczyla mi. Az zanadto.

I dowiedzialam sie, ku zaskoczeniu, ze zostalam pierwsza miloscia  - w tym wieku! Poczulam duza odpowiedzialnosc. Tym bardziej, ze no coz nie czulam podobnie. Augustin spoznil sie na poranny samolot, a ja pojechalam wieczorem dnia kolejnego do Chiang Mai.

I jeszcze jeden wspominek. Muzulmanki snorkelowaly nie tylko w dlugim rekawku i spodniach, ale tez w chustach na glowie. Potrafie zrozumiec i uszanowac nakazy innych religii lecz to naprawde wygladalo... no coz... komicznie. Koran nakazuje kobietom zakrywac twarz by nie wzbudzac u mezczyzn sprosnych mysli. Tam w wodzie to mogly obawiac sie chyba tylko o dusze kapitana Nemo. Bez przesady. Nawet Koran nakazuje we wszystkim umiarkowanie...