Wokół Ayers Rock

Czwartek, 29 kwietnia 2004 (Z plecakiem przez Azję)

Ayers Rock / Australia

Z samego rana o godzinie 5:00 udalismy sie pod Ayers Rock. Byly dwie mozliwosci do wyboru. 10-kilometrowy spacer wokol jego podstawy lub wyczerpujaca 3,4-kilometrowa wspinaczka na szczyt. Ja wybralam opcje nr 1.

Ayers Rock z bliska

Aborygeni Anguk prosza turystow o okazanie szacunku dla jednego z miejsc ich kultu. Przez pozostanie na dole. Wielu jednak wybiera wspinaczke. Mimo ze nie jestem praktykujaca chrzescijanka przemowilo do mnie porownanie tej wspinaczki do chodzenia po oltarzu Notre Dame. Nie wspominajac, ze kilku ludzi zginelo podczas spaceru na gore. Po prostu spadli lub dostali zawalu serca. 

Ayers Rock z bliska

Tak wiec zrobilam 10 km wokol podstawy Ayers Rock. I nie zalowalam. Promienie wschodzacego slonca ubarwily krwiscie monolit, ktory zdawal sie razic intensywnoscia swego koloru na tle niezwykle niebieskiego nieba. I znowu dziwne wyzlobienia, jaskinie, pieczary, kieszenie powietrzne... Wedrowka przez gaj eukaliptusowy, miejsca szczegolnie czczone (niestety nigdzie nie ma informacji z jakiego powodu - te rzeczy to ciagle tajemnica), dziury wodne (waterholes), dziwne odglosy w kompletnej ciszy. Psy dingo?

Ayers Rock z bliska

Gdzies po drodze do Ayers Rock widzialam psa dingo, kangury (jednego zabitego na poboczu z horda ptakow wokol padliny - wtedy dopiero zrozumialam, dlaczego kazdy wiekszy pojazd w Australii ma potezny zderzak), dzikie wielblady. Australia jest jedynym krajem z populacja dziko zyjacych wielbladow. Zostaly one sprowadzone na kontynent na przelomie XVIII i XIX wieku za czasow kolonizacji. Potem wypuszczono je na wolnosc. Obecnie Australia eksportuje je nawet do Afryki. Warto ogladnac film dokumentalny "Cienie pustyni", bo to niesamowite zwierzeta. Jeden dal mi sie nawet przejechac na swoim grzbiecie. Rowniez truchtem. Frajda.

Jechałam na wielbłądzie...

Wieczorem spedzilam milo z grupa zaprzyjaznionych Brytyjczykow (Reg i Cindy, Kelly, Dave) oraz Niemka (Lena).