Slow boat do Pakbeng

Niedziela, 20 czerwca 2004 (Z plecakiem przez Azję)
Pakbeng / Laos

Przeprawa przez granice przebiegla bezproblemowo. Truck, odprawa, lodka, rzeka, odprawa i juz.

Przed dalszą podróżą trzeba poczekać
aż kierowca wypocznie

W zamian za 1000 Baht (ok. 25USD) dostalam cala gore laotanskich Kipow. Znowu musze sie przerzucic.

Od samego poczatku wszystko przebiegalo wolniej niz rzeczywistosc. W pewnym momencie co bardziej nerwowi biali zaczeli sami wrzucac bagaze na dach lodki, ktora miala nas zawiezc do Pakbeng. Na malym pokladzie upchano ok. 40 ludzi. Twarde lawki, niektore bez oparcia. I tak jedyne szesc godzinek. Jako jedyna wykupilam bilet jedynie do Pakbeng a nie do Luang Prabang. Zdecydowalam sie najpierw na polnocne wojaze. Mysle, ze dobrze zrobilam, bo moja droga pupa nie znioslaby bez wyrzutow 9-godzinnej jazdy dnia kolejnego. Z drugiej strony czeka mnie 6 godzin w blizej nieokreslonym pojezdzie. Ale to jutro.

Nasza łódź

Niektórzy w drodze wymiękają

Mekong nie zmienil sie od ostatniego z nim spotkania. Ciagle jest zolty, rwacy i nieprzejrzysty. Od jego brzegow pietrza sie obrosniete dzungla gory, w ktorych od czasu do czasu dostrzec mozna samotne chatki Laotanczykow. W dole lowia ryby na swoich dlugich lupinkach. Inni transportuja w swoich ogniscie wymalowanych speed boat'ach ludzi z jednego miejsca na drugie. Zazwyczaj wszyscy ubrani w kaski i kamizelki ratunkowe. Pierwsze z powodu huku, drugie z powodu wysokiej predkosci i zwiazanego z nia ryzyka. Otoz lodeczki sa male a silniki bardzo duze. Ciesze sie, ze plynelam slow boat'em, bo speed boat to zdecydowanie za duzo jak dla mnie...

Łowienie ryb na obiad

Po 6 godzinach wiekszosc zdecydowanie stracila fason i ekscytacje "niebezpiecznym" Laosem. Juz bez usmiechow, w workami pod oczami, obolalym cialem. W koncu jednak dotarlismy...

Czas na medytacje

Pakbeng to malenka tranzytowa wioseczka. Co chwila znika elektrycznosc, woda z kranu ledwo co cieknie, ludzie graja na gitarze w ciemnosci a Lao Beer smakuje odprezeniem.